Cukiernik z Targówka - baśń nie z tysiąca i jednej nocy

Zdarzają się takie sytuacje w naszym życiu, jak te z "Arabskich Opowieści" , zwanych niekiedy Baśniami z Tysiąca i Jednej Nocy, ale zamiast Szeherezady, młodej, okrągłolicej i o pięknych, sarnich oczach, będę ja. Pustelnik z Sadowej. W leciech podeszły.

Towarzyszyłem żonie w rehabilitacji, którą ma w przychodni na Targówku.

I by się nie nudzić, czekając na nią, postanowiłem pospacerować po okolicy.

A była paskudna.

Obok wieżowców z lat 70., myjnie samochodów, zaniedbane trawniki pełne puszek i butelek po piwie, kilka rozpadających się domów.

Jeszcze sprzed wojny.

Urbanistyczna pustynia, gdzie hula tylko wiatr.

Znużyło mi się szybko spacerowanie i chciałem napić się kawy.

Długo szukałem kawiarni, a znalazłem cukiernię.

Spłowiały już szyld głosił: "Kawa, ciasta, torty, herbata".

Wciśnięta pomiędzy lombard i sklep z alkoholem nęciła tym szyldem.

Wszedłem więc.

Za ladą stał starszy pan, niewielkiego wzrostu.

Grubo po 80.

W gablotach prężyły się smakowicie rogale z makiem, a drożdżówki z powidłami mrugały do mnie śliwkowym okiem.

Zapytałem, czy mogę napić się espresso.

Podwójnego.

Starszy pan, jakby nie dosłysząc, zapytał:

- chce pan kawy? tak?

-tak, odpowiedziałem

- ale jaka to ma być kawa?

- espresso, powtórzyłem

- espresso czy z ekspresu?

- espresso - podkreśliłem, już lekko zniecierpliwiony?

- a może pan chce szarlotkę? - spytał jakby nie słyszał poprzednich pytań,

- nie, poproszę jedynie espresso.

I kiedy skończyłem mówić, na jego twarzy zobaczyłem uśmiech.

Taki od ucha do ucha.

"Wie pan, jak pan widzi, mam maszynę do kawy, ale nie umiem jej obsługiwać. Może jak pan przyjdzie innym razem, to będzie córka, ona to umie i zrobi panu espresso".

Tak mnie jego słowa ubawiły, że wyszedłem z cukierni z o wiele lepszym humorem, niż przedtem.

I tak dobrego humoru życzę Wam na Nowy Rok.