Mam do tej pięknej, miododajnej rośliny stosunek ambiwalentny. Jej niebiesko-czerwone kwiatostany, kołyszące się na wietrze radują oczy i pszczoły. Z drugiej strony, choć nie jest inwazyjna potrafi w ogrodzie nieźle się rozplenić, co zakłóca równowagę.

Dlaczego nazywa się żmijowiec?

Ano dlatego, że jego pręciki wystające z korony kwiatów przypominają języczki żmij.

Ponadto w przeszłości był używany jako antidotum na ich ukąszenia.

Gdzie występuje?

W Europie występuje wszędzie, bo nie ma żadnych wymagań glebowych.

Rośnie przy drogach, na nieużytkach, wokół domów w dużych miastach, na skwerach i parkach.

Jest zaliczany do tzw. roślin pionierskich, które pojawiają się najpierw na obszarach opuszczonych przez człowieka.

W Polsce najbardziej znany jest Echium vulgare L. (zwyczajny), choć widziałem też w Warszawie jego kuzyna, żmijowca greckiego.

Zalety.

Może urozmaicać ogród, choć trzeba kontrolować jego rozprzestrzenianie się.

Najlepiej zrywając kwiatostany po przekwitnięciu, a przed uformowaniem się nasion.

Jest bardzo ceniony przez pszczelarzy.

Miód z jego kwiatów jest jasny i lekko cierpkawy.

Poza tym jest stosowany w ziołolecznictwie, np. na trudno gojące się rany lub przy uporczywym kaszlu.

Wady,

Jest rośliną silnie trującą, jak np. konwalia majowa.