Czy post ma sens?

Choć katolików od dwudziestu dwóch lat nie obowiązuje post w wigilię Bożego Narodzenia, to warto go stosować - nie tylko w wigilię i nie tylko przez chrześcijan.

Formalnie Prawo Kanoniczne zniosło obowiązek postu w wigilię w dwutysięcznym trzecim roku.

Jednak nadal się w polskich domach utrzymuje, bo stał się elementem polskiej, świątecznej tradycji.

Jest to post jakościowy, bez mięsa.

Zamiast tego na wigilijnym stole pojawiają się ryby, postne zupy, pierogi z kapustą i grzybami oraz inne postne potrawy charakterystyczne dla kuchni regionalnych, a także ciasta pieczone specjalnie na tę okazję jak np. makowiec, keks (cwibak) lub sernik.

Niekiedy jedzenia jest tyle, że ląduje w śmietniku, bo nie dało się go zjeść w ten jeden wieczór.

Post jako okres rezygnacji z jedzenia lub jego ograniczania oraz modlitwy, jest obecny w każdej wielkiej religii.

Zna go islam, w którym jest jednym z pięciu filarów wiary, buddyzm, chrześcijaństwo, zoroastryzm.

Dla wiernych tych religii to czas szczególnego zbliżenia się do Boga i bliźnich, choć różnie jest praktykowany.

W Europie ta tradycja powoli zanika wraz ze wzrostem kultury hedonistycznej i coraz powszechniejszej laicyzacji społeczeństw krajów ją tworzących.

Traktuje się ją jako anachronizm, relikt średniowiecza, choć coraz częściej lekarze wskazują na jego dobroczynne skutki dla naszego zdrowia.

O duchowości nie mówię, bo to indywidualna sprawa każdego z nas.

Post, czyli powstrzymania się od niektórych pokarmów lub ograniczenie ilości jedzenia, ma pozytywne skutki dla naszego metabolizmu.

Pozwala oczyścić organizm z toksyn, redukuję wagę ciała, stabilizuje poziom cukru i ciśnienie krwi.

Nie trzeba od razu popadać w skrajność i pościć przez czterdzieści dni, żyjąc o wodzie i suchym chlebie.

Wystarczy np. zrezygnować z czerwonego mięsa, tłuszczy zwierzęcych, i zastąpić je rybami oraz tłuszczami roślinnymi.

Warto też przestrzegać okienek żywieniowych i stosować zasadę  śniadanie zjedz sam, obiadem podziel się z przyjacielem, a kolację oddaj wrogowi".

Mówiąc inaczej, nie obżerać się przed snem, ale zjeść niewiele, coś lekkostrawnego i to do godziny osiemnastej.

Skutki będą widoczne już po tygodniu.

A co do samej wigilii?

U mnie na stole pojawią się tradycyjne polskie potrawy postne, choć sam ich nie jadam, bo są ciężkostrawne.

Ale czego się nie robi dla rodziny.

Będą więc i pierogi i barszczyk z uszkami oraz ryba z patelni.

Sandacz ( o ile dostanę) lub dziki łosoś alaskański.

Jak tradycja, to tradycja.